Ultimamente teño soños moi estraños…

Saco a máscara, mido case 1’80m, son alta, son Darth Vader arrependínome de ter caído no lado escuro da miña alma. Pero outras veces os meus soños son capítulos seguidos da serie de zoombies (que por certo non vexo). Acabo infectada e debátome entre cortarme a man ou seguir matando mortos viventes ata que me transforme nun deles.

Onte soñei que os 30s viñan a por min. Pelexábamos no ring dun vello ximnasio de Filadelfia. Boxeo a cámara lenta. Achéganse, quédanlles 2 asaltos para tumbarme. Non me asustan, sempre quixen ser grande. Por fin o son.