Andaba calado, asexando polas portas, argallando. Mentiume, algo que nunca perdoo. Non volverá pisar esta terra. Ben que o sabía, por iso se agochou tanto tempo.
Cando non agardas polo amor, agardas polo traballo, polo momento adecuado, polo gran día, polos fillos. Agardas a sexan grandes para viaxar, agardas polos netos, pola morte.
Non temos paciencia porque somos escravos do tempo. Canto tempo perdido nesa incerteza.